Kahramanımız acemi bir maceracı olarak bacağını kaybettikten sonra emekli olup, kırsal kesimdeki memleketine döner. Şifalı bitkiler toplamak, sihirli hayvanları ve vahşi hayvanları yok etmek ve köylülerin çiftlik çalışmalarına yardımcı olmak gibi şeyler yaparken, kahramanımızın bir maceracı mı yoksa ayak işleri yapan biri mi olduğunu söylemek zor. Ve o bütün bu işleri yaparken yaşı hızla otuza yaklaşmıştır. Bir gün şifalı bitki aramak için dağda gezinirken, terk edilmiş bir çocuk bulur. Onu orada öylece bırakamayacağını düşünüp, evine getirir ve kırkına kadar onu kendi yetiştirir. Artık büyümüş kızı da tıpkı onun gibi bir maceracı olmak istiyordur. Babası ona kendini savunması için genç yaşta kılıç kullanmayı öğretmiş olsa da, bu konudaki yeteneği inanılmazdır. Hayatının sonuna kadar kasabada sıkışıp kalmasının kötü bir fikir olduğunu düşünen kahramanımız, onu Başkent'teki maceracı loncasına gönderir. Bundan beş yıl sonra, kahramanımız kırklarında hala çakma bir maceracı olarak çalışmaya devam ediyordur, ancak artık S Sınıf bir maceracı olan kızı bir kez bile eve dönmemiştir...